Odnowa w Duchu Świętym "Karmel" w Wadowicach

9 LUTEGO 2014 V niedziela zwykła

(Mt 5,13-16)
Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

a) Na początku medytacji warto odnaleźć się w Bożej obecności. Dobrze jest uświadomić sobie, że modlitwa jest czasem poświęconym Panu Bogu. Jest świętą przestrzenią, w której Stwórca spotyka się ze mną. W związku z tym mogę zostawić na boku wszystkie zbędne troski, to co mnie absorbuje, co zbyt mocno przykuwa moją uwagę i utrudnia skoncentrowanie się na Panu Bogu. Wzbudzę intencję, która będzie wyrażała pragnienie zwrócenia moich myśli, uczuć, mojego serca, rozumu i woli na to wyjątkowe spotkanie.

b) Prośba o właściwą intencję: Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego Majestatu (CD 46). Proszę o to, by moje myśli, pragnienia i zamiary miały początek w Bogu, by były zakorzenione w Jego dobru i w Jego miłości. Proszę, by moje czyny przebiegały w zgodzie z wolą Najwyższego i by prowadziły mnie ku ostatecznemu celowi, ku niebu i spotkaniu ze Stwórcą.

c) Obraz: Ustalenie miejsca, jakby się je widziało (CD 47) wyobraź sobie gotowanie zupy, dodajemy przyprawy , raz ją przesoliliśmy, raz była niesłona, szukamy cały czas odpowiedniej ilości.

d) Prośba o owoc medytacji: Prosić o to czego chcę i pragnę (CD 48) Tutaj prosić o umiejętne bycie w świecie

Punkt 1. Solą dla ziemi i światłem świata

Pewnie dla naszych przodków te dwa symbole były bardziej czytelne. W obecnych czasach, mamy tysiące sposobów na przechowywanie żywności, sół można kupić w każdym sklepie, nie musimy się martwić o zapas świec czy lamp oliwnych. Wszystko to nam spowszedniało, a kiedyś sól była na wagę złota, oliwę czy wosk oszczędzano i światło dziennie ustalało rytm dnia. Dla nas te symbole soli i światła mają inną wartość.

Pomyślę chwilę nad tymi dwoma symbolami. Co w moim życiu oznacza sól, a co światło?

Punkt 2. Wy jesteście!
Ja, ty, oni... my wszyscy zostaliśmy wezwani przez Chrystusa, by być solą dla ziemi i światłem świata. Do każdego z nas należy troska o jakość tego świata, o jego smak, o jego blaski i cienie. O to w jaki sposób się rozwija, które wartości są dla niego najważniejsze. To misja przed każdym i każdą z nas. Ale jak mamy różne odmiany soli i różne przedmioty, które dają światło tak każdy z nas jest inny, ale każdy potrzebny. To nasze bogactwo: w różności siła, każdy z nas dokłada swój smak soli i swoją głębię światła. Potrzebujemy siebie nawzajem.
Czy mam pragnienie dodawania wartości sobie i ludziom obok stojącym? Czy dzielę się tym co dostałem od Boga?

Punkt 3. Moja wartość

Jezus mówi, że jeśli sól utraci swój smak na nic się przyda, podobnie jak światło sie skończy jest bezużyteczne. Sól i światło u Jezusa nie jest nie ożywioną materią, ale jesteśmy nimi my wszyscy, i od nas, od każdego z nas zależy czy sól będzie miała swój smak, a światło świeciło. Za nim pomyślę o dzieleniu się z innymi tym co mam, muszę pomyśleć o swoich zasobach, zrobić plan, sprawdzić swoje możliwości, czasami dać się więcej, a czasami wręcz przygasić knot - zawsze mając przed oczami zbawienie siebie i naszych bliźnich.

Tutaj warto też pamiętać o regeneracji sił, o czasie potrzebnym na odnowienie mojej osoby, tak, bym nie usłyszał kiedyś: ty już się wypaliłeś, ty już straciłaś swój smak.

Nieraz próbujemy pomagać innym. Tutaj zatrzymam się nad tymi osobami, nad moimi pragnieniami, nad moją obecnością wśród innych. Czy nie daję siebie za dużo lub za mało (jedno i drugie szkodę przynosi)? Czy pamiętam o pracy nad sobą, o podnoszeniu kwalifikacji, o formacji intelektualnej i duchowej?

Rozmowa końcowa. Porozmawiaj z Jezusem jak z przyjacielem, o tym co przyniosła ta medytacja.

 Jarosław Studziński SJ