Spotkania wspólnoty

Spotykamy się w każdy czwartek i sobotę

Wspólnota jest jak ognisko,
w którym płoną żagwie dając jasny, duży ogień. 

Kiedy jedna żagiew zostanie wyciągnięta

i położona na ziemi, szybko gaśnie.

Nie pozwól by Twoja wiara zgasła

jak ten kawałek drewna! 

...dlatego zapraszamy Cię na spotkania naszej wspólnoty w każdy czwartek i sobotę po wieczornej Mszy Świętej na Karmelu 

W czwartek wspólnota przeżywa w ciszy kontemplację Słowa Bożego przed Najświętszym Sakramentem. Po adoracji jest spotkanie w grupie dzielenia. 

Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.

Rz 10:17 (BT)

                      

Zasady spotkania w grupie dzielenia:

Uznaję rolę i władzę animatora (czyli prowadzącego spotkanie), jako osoby prowadzącej spotkanie (spotkanie ma swój przebieg i animator stoi na straży porządku tego przebiegu)

1. W czasie spotkań dziel się osobistym przeżyciem, a nie ogólnymi stwierdzeniami, może to być tylko jedno zdanie, które dla innej osoby może być światłem. Nie musisz mówić wszystkiego. Ale to, co wypowiadasz niech będzie autentyczne.

2. Wypowiadam się w pierwszej osobie liczby pojedynczej: „ja” nie „my”, „mnie” nie „nas”. Nie używaj formy: „powinno się”, „człowiek”, ,,oni" …Gdy pomimo tych ustaleń nadal uogólniam („ludzie tacy są…”, „przecież wszyscy wiedzą…”, itp.), animator ma prawo zwrócić uwagę poprzez naprowadzające pytania „A jak ty to widzisz?”, „Jak to u ciebie wyglądało?”, jak to Słowo do Ciebie przemówiło?" itp..;

3. Nie przerywam innym, nie komentuję wypowiedzi innych, ani nie udzielam rad (animator ma to prawo)

4. Dbam o to aby każdy miał swój czas wypowiedzi (nie przedłużam swojej)

5 Nie oceniaj, nie komentuj. Wypowiedź twoja i innych nie jest dobra ani zła – jest po prostu ich przeżyciem i doświadczeniem.

6.Wypowiadam się tylko na zadany temat. Nie wprowadzam nowych wątków, dzielę sie tylko na zadany temat, animator ma prawo przerwać moją wypowiedź, a ja respektuję to prawo.

7. Nie przerywaj milczenia. Każdy potrzebuje czasu, by się wypowiedzieć. Milczenie kończy animator.

8. W grupie obowiązuje dyskrecja – nie opowiadam na zewnątrz grupy kto i co powiedział (mogę się z innymi dzielić doświadczeniem ze spotkania, ale w taki sposób, aby nikt z poza grupy nie wiedział kto mógł być autorem danej wypowiedzi).

W sobotę wspólnota spotyka się zależnie od potrzeb na uwielbieniu, formacji, modlitwie wstawienniczej lub agapie. 

W każdą pierwszą sobotę miesiąca zapraszamy na wspólnotową Mszę Świętą a po niej na agape.

We wspólnocie działają różne diakonie: uwielbienia, modlitwy wstawienniczej i rozeznania. Spotkania każdej z diakonii są ustalane przez animatorów. Więcej informacji na spotkaniu czwartkowym lub sobotnim. 

Cele Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej powstały na podstawie Statutów ICCRS, zatwierdzonych przez Watykan w 1993

1. Pomóc katolikom doświadczyć „chrztu w Duchu Świętym”. Przyjąć Jezusa jako osobistego Pana i Zbawiciela, zaufać Bogu i przyjąć dary Ducha Świętego.

2. Wyjaśnić katolikom znaczenie charyzmatów i posługiwania nimi jako darami stanowiącymi źródło mocy chrześcijan.

3. Odkryć na nowo piękno modlitwy osobistej i wspólnotowej.

4. Wspierać ewangelizację w mocy Ducha Świętego, zarówno ochrzczonych i niechrześcijan. Szczególnie poprzez dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie własnym życiem.

5. Poprzez uczestniczenie w życiu sakramentalnym i liturgicznym Kościoła wspierać ciągły wzrost świętości oraz uczestniczenie w życiu lokalnym Kościoła.

Szerzej o celach katolickiej odnowy charyzmatycznej:

1. Popieranie dojrzałego i ciągłego osobistego nawrócenia ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi.  

2. Popieranie zdecydowanego osobistego przyjęcia osoby, obecności i mocy Ducha Świętego. Te dwie duchowe łaski są często doświadczane łącznie w tym, co w różnych częściach świata jest nazywane chrztem w Duchu Świętym, wylaniem Ducha Świętego, bądź odnowieniem w Duchu Świętym. Rozumiane są najczęściej jako osobiste przyjęcie łask chrześcijańskiej inicjacji i jako uzdolnienie do osobistej chrześcijańskiej służby w Kościele i świecie.

3. Popieranie przyjmowania i korzystania z darów duchowych (charyzmatów) nie tylko w katolickiej odnowie charyzmatycznej, ale również szerzej w Kościele. Te dary, zwyczajne i nadzwyczajne, znajdują się obficie wśród wiernych świeckich, zakonników i duchownych. Ich właściwe zrozumienie i używanie, zharmonizowane z innymi elementami życia Kościoła, jest dla chrześcijan źródłem siły w ich drodze do świętości i w pełnieniu ich misji.

4. Popieranie dzieła ewangelizacji w mocy Ducha Świętego, w tym ewangelizacji niewierzących, reewangelizacji nominalnych chrześcijan, ewangelizacji kultury i struktur społecznych. Katolicka odnowa charyzmatyczna szczególnie popiera udział w misji Kościoła przez głoszenie Ewangelii słowem i czynem, dawanie osobistego świadectwa o Jezusie Chrystusie oraz przez te dzieła wiary i sprawiedliwości, do których każdy jest powołany.

5. Popieranie stałego wzrostu w świętości poprzez właściwą integrację akcentu kładzionego na charyzmaty z pełnią życia Kościoła. Dokonuje się to poprzez udział w bogatym życiu sakramentalnym i liturgicznym, docenianie katolickiej tradycji modlitwy i duchowości oraz stałe pogłębianie znajomości katolickiej doktryny pod kierunkiem Nauczycielskiego Urzędu Kościoła, jak również poprzez uczestnictwo w realizacji duszpasterskiego planu Kościoła.

Opiekunem Grupy Odnowy w Duchu Świętym jest o. Grzegorz Irzyk